Koordynatorzy: prof. dr hab. Rafał Stobiecki (UŁ), dr Ewa Solska (UMCS), prof. dr hab. Ewa Domańska (UAM).
Celem panelu I jest przyjrzenie się dorobkowi X Powszechnego Zjazdu Historyków Polskich w Lublinie, w kontekście przemian dokonujących się w historiografii polskiej na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, w dobie z jednej strony narastających konfliktów politycznych, z drugiej zaś zmian dokonujących się w oficjalnym obrazie dziejów Polski np. w postaci częściowej rehabilitacji dorobku II Rzeczypospolitej. W centrum dyskusji pozostawać będą polityczne okoliczności towarzyszące zwołaniu Zjazdu, związane z napiętymi relacjami między władzą a środowiskiem historyków,jego wiodąca tematyka jako próba bilansu stanu historiografii polskiej w 1969 r.oraz ideologiczne i historiograficzne konsekwencje spotkania w Lublinie. Na tym tle, uczestnicy panelu będą starali się odpowiedzieć na pytanie w jakim stopniu X Powszechny Zjazd Historyków Polskich można potraktować jako do pewnego stopnia modelową egzemplifikację losów historii i historyków w czasach Polski Ludowej, w sensie doświadczenia funkcjonowania historiografii w warunkach państwa na poły totalitarnego. Interesować nas będzie także zagadnienie jak dziś spoglądamy na to doświadczenie, w kontekście coraz bardziej intensywnie prowadzonych badań nad fenomenem dziejopisarstwa czasów PRL, jakie są ich mocne i słabe strony, czy mamy w nich do czynienia z tematami tabu.
Celem panelu II jest zapoznanie uczestników z nowymi tendencjami w historiografii polskiej po 1989 roku, które zidentyfikowane zostaną na podstawie badań zawartości wybranych czasopism historycznych oraz publikowanych książek. Ważne będzie stwierdzenie, jakie są to w istocie tendencje, jakie ośrodki badawcze i historycy je reprezentują, które z nich rozwijają się najbardziej dynamicznie, na ile stanowią one nawiązanie do tradycji polskiej historiografii, a na ile są one zaszczepiane z zewnątrz. Istotne będzie także wskazanie,na ile tendencje te harmonizują z dyskusjami prowadzącymi na forum międzynarodowym, na ile dochodzi ewentualnie do „zamierania” subdyscyplin badań historycznych, a na ile pojawiają się nurty nowe – zwłaszcza jeżeli są to badania podejmujące problemy badawcze, podejścia czy teorie stanowiące nowość wobec tendencji światowych. Zadaniem panelistów będzie wypowiedzenie się na temat polskiej specyfiku i innowacyjnych aspektów badań prowadzonych w ramach na przykład historii transnarodowej, historii gospodarczej, społeczno-kulturowej, oralnej, historii kobiet oraz historii gender i queer, cyfrowej, środowiskowej, historii zwierząt/wielogatunkowej, postkolonialnej, historii sportu i żywności, itd., i wskazanie na te ich elementy, które stanowią specyficzny (i warty upowszechnienia) sposób uprawiania tych dziedzin w Polsce, a tym samym wchodząc do międzynarodowych dyskusji, mogą przyczynić się do promocji polskiej historiografii i współtworzyć globalną wiedzę o przeszłości.